جادوی مهر

من و مهرو مهتاب و شور

تمنای زردی که رفته به گور

من وسرنوشتی نوشته سیاه

یه بیشه که پو شیده رخت عزا

شب و شعر وشب تاب و شوری ز نو

جهان مست و مدهوش بی خود، ولو

نوای طربناک مطرب به گوش

ز جام جهان جرعه ای تازه نوش

به کام ستم پیشه زر،زهر کن

به جادوی مهر برکه را بحر کن

ز عریانی شب نقابی بساز

گلوگیر غم باشو دیو نیاز

به مانند کاوه،جامه و بیرق عدل و داد

نگهبان رویین تن پاک زاد

...