یار

من زنده به رنگ خوش پندار توام یار                                 وا مانده ز افکار سبک بالی گفتار

من هم نفس هستی آرامش دیدار                                 جانم همه در جام شراب تو گرفتار

چون قطره ی اشکی پی روی تو روانم                              یا محو شوم یا به گلی آب رسانم

با هر قدمی از حرمت دور شدم من                                انگار که جان داده و بی نور شدم من

زنجیر قوائد به نگاهت بشکستم                                     به زور و زر غیر تو هم عهد نبستم

تو مشعل تن سوز و دل انگیز جهانی                              در قافله ی وصف چو خورشید  نمانی

در خلوت ذهنم چو بهار ریشه دواندی                              هر روز دلم رابه خرابات  کشاندی

از پشت نقاب نفسم راه تو بگشا                                   تا جوی شود راهی صد چشمه ی دریا